تا به حال به فضای پیرامون زندگیتان توجه کرده اید؟
فضای عمومی شهر مثل پارکها، ساختمان های اداری، پارکینگها، پل های عابر، فضای سبز، ایستگاههای اتوبوس و تاکسی، مکان های مذهبی و تفریحی، فروشگاه ها، مراکز خرید، رستوران ها و فضاهای داخلی از قبیل ادارات، فروشگاه ها، خانه، محوطه های محصور شده، مراکز پزشکی و… .
آیا از خودتان پرسیده اید که نمونه های یاد شده هر کدام چه ویژگی هایی دارند و نقاط اشتراک آنها چیست؟ چه عواملی آنها را متمایز می کند؟ تفاوت یک مدرسه با مهدکودک در چیست؟ بخشهای مختلف آنها چه ارتباطی با یکدیگر دارند؟ و سوألات بسیاری از این دست.
طراحی هر فضا با توجه به عملکرد و یا بهتر بگوییم کاربری آن فضا نیاز به استفاده از عناصری دارد که در کنار کارایی بالا و مناسب دارای تناسبات زیبایی شناختی، بهداشت فضا (روانی و فیزیکی) و تعامل پذیر باشد. این شاخه از طراحی به علت ارتباط مستقیم با تمام لحظات زندگی انسان نیاز به شناخت در تمامی علوم کاربردی مانند روانشناسی، جامعه شناسی، نشانهشناسی، تلکنولوژی و فرآیندهای تولید، نورپردازی، فضاسازی، چیدمان، رنگ شناسی و ترکیببندی و… را دارد.
زیبایی و سلامت محیط زندگی به وسیلۀ یک طراحی خوب و با پشتوانۀ فرهنگی منجر به جامعه ای شاد و سالم خواهد شد. متاسفانه چندین سال است که به این موضوع در کشور ما نگاهی بازاری شده و عموما استفاده از مواد و طرح های ناسازگار با زیست بوم ایران و همچنین نا متناسب با خود فضای کاربری باعث شده تا شخصیت محیط زندگی از بین برود . این رویکرد در دراز مدت باعث شده تا احساس تعامل با فضا از بین برود و همچنین ایجاد یکنواختی و روزمرگی برای کاربر شود. اگر این رویکرد تغییری در خود ایجاد نکند جامعه را به سمت افسردگی و بیگانگی با ریشه ها خواهد رفت. به همین دلیل باید برای ساخت جامعه ای سالم باید محیطی سالم بوجود آورد.
